Senna niedziela trupem się zaczyna

Na początku informuję. Zdjęcia będą drastyczne. Co prawda i tak mniej straszne niż tipsy pani managjer, ale żeby nie było, że nie ostrzegałam.

Obudziłam się bladym świtem o ósmej. Właściwie, to obudził mnie ból głowy. Zawlokłam się do łazienki, żeby rozkuć zaropiałe oczy, po drodze włączając ekspres do kawy. Jak przemyłam oczy określenie "przejrzeć na oczy" nabrało nowego znaczenia. Przejrzałam i zobaczyłam.  Zwłoki małego królika i Franka killera obok bawiącego się tym łupem niczym najprzedniejszą zabawką.

Tylko czekam kiedy nas zamkną za kłusownictwo...

Zapodałam sobie ibuprom sztuk dwa i wróciłam do łóżka, uznając, że królika i tak nie wskrzeszę, a wydzieranie kotu zdobyczy może wywołać uraz psychiczny. I u mnie i u kota.
Po trzech godzinach dalszego snu stwierdziłam, że niedziela nie niedziela, ale dobrze by było wstać i coś zrobić. Niestety musiałam zacząć od sprzątania resztek zwłok małego rabbita. Tu oszczędzę wam zdjęć. Wypiłam zimną kawę, uszyłam woreczek na klamerki, które do tej pory walały się w plastikowym pudełku po owocach. Potem idąc za ciosem uszyłam opaskę do spania (durna użyłam tej ślicznej a wrednej satyny, co to odporna na szycie, prasowanie, szpilki i wszelkie perswazje), rozprułam jakieś stare spodnie w celu przerobienia ich na spódnicę, posiliłam się gołąbkami (nie, to żaden łup Franka tylko zwykłe mięsno-ryżowe w kapuście pekińskiej :)  po czym... zasnęłam. Tyle to ja spałam jedynie podczas ostrej choroby.

Arcydzieło to nie jest, ale i tak lepsze niż plastikowe pudło,  w którym klamerki kurzyły się i wiecznie wypadały.

W ramach szaleństw wypróbowałam ścieg przypominający choinkę. Opaska do spania w pieleszach domowych, wersję do samolotu uszyję sobie z bardziej współpracującego materiału.

Jak wstałam ukręciłam lody - pomarańczowo-jogurtowe z dodatkiem świeżej melisy. Co jak co, ale melisa obrodziła w tym roku. Sezon na uspokajacze widać.

Może nie wyglądają super reprezentacyjnie, ale wyszły pyszne.

A na koniec zdjęcie wściekłych poziomek. Rozrosło się cholerstwo tak, że jedną z hortensji przesłoniły. O inwazji w zielniku nawet nie wspomnę. Szkoda, że nie smakują tak dobrze jak wyglądają. Szczerze mówiąc, to w ogóle nie nadają się do jedzenia. Poziomki dziwolągi.