Burda 7/2013 czyli i nie opuszczę cię aż do śmierci

Burdę kupowałam nawet wtedy, gdy sama nie szyłam. Kupowałam, bo czasem mama mi coś uszyła (ja pracowicie przerysowywałam wykroje). Kupowałam, żeby pokazać krawcowym, co chcę. Teraz kupuję, bo sama szyję. A raczej szyć próbuje. Ze skutkiem różnym.

I tu mogę oficjalnie oświadczyć- BURDO, nie opuszczę cię aż do śmierci. I kupować cię  będę. Żadne Anny, Knipmode,  a nawet cudne, ale za-bardzo-za-morskie Buttericki  nie zajmą twego miejsca. Nie obrażę się  na ciebie za zlekceważenie zrywu polskiego społeczeństwa (sztuk 508, słownie: pięćset osiem) na okoliczność większej ilości męskich gaci vel gaciów. Widać mało zrywna i wyrywna jestem, bo bojkotować cię nie zamierzam. Nawet podziwiam twe zdecydowanie, że nie uległaś temu tak zmasowanemu atakowi... sztuk 508.

Cała akcja na chłopski rozum od początku skazana była na porażkę. Chcenie społeczeństwa, sztuk 508 to jedno, a prawa rynku to drugie. Widać wydawanie osobnego magazynu z wykrojami dla panów im się nie opłaca. Czemu się osobiście absolutnie nie dziwie, bo skoro 508 osób podpisało petycje, to ile by taka Burdę kupiło? No właśnie... A jeśli dodawanie męskich wykrojów do comiesięcznego magazynu miałoby się odbywać kosztem damskich, to ja tym bardziej ciesze się z owej odmowy. Tak, egoistyczne to, ale cóż... taki life. KAŻDY pilnuje własnego interesu i  tak w ogóle to jakoś tak mam wrażenie, że  w całym tym zamieszaniu o męskie wykroje to niekoniecznie chodzi.

Ale do rzeczy... Lipcowa Burda jak to na wydanie letnie okraszona jest modelami mniej lub bardziej wychapanymi, powycinanymi i roznegliżowanymi.  Tradycyjnie wybrałam te, co to mi się widzą i może z obrazka w materię zamienione zostaną.

Proste, seksowne i plażowe.  Fajne, ale kompletnie bezużyteczne jak dla mnie. No chyba, że zdarzy się cud... 

 Bluzeczki z tej Burdy podbiły moje serce. A o to,  trzeba przyznać dosyć trudno.

Absolutna moja faworytka.

Fotel i dziecię zasłaniają sukienkę. Na szczęście rysunek techniczny pokazuje więcej.  Prosta, ale fajna kiecka. Przynajmniej tak mi się wydaje.

Modele retro coś mnie ostatnio nie zachwycają. Ot... zwyczajne takie. Choć z drugiej strony... wolę takie proste i normalne niż dziwactwa.

Materiał totalnie nie moja bajka, ale sukienka oryginalna. Taka akurat do folwarku  ;) 

I bielizna, która może nie jest najcudniejsza w świecie, ale takie gacie z koszulką do spania na upały (tu hrabina zaśmiała się po francusku, ponieważ innego języka nie znała) w wersji satynowej mi się zamarzyły.
Półhalka też jest czymś czego szukałam od dawna. Dziękuję ci Burdo!

A teraz też Burda, ale inaczej. Kupiłam dziś, nie bacząc nawet na ten haniebny język Burdę - step by step.  W ciągu roku mają ukazać się 4 numery, które jeśli wierzyć opisowi z okładki mają stanowić pełną informację z książki. Jakiej książki, to nie bardzo wiem.
Pierwszy numer przegapiłam. W tym numerze są informacje o dopasowywaniu wykroju do sylwetki m.in. pod kątem małego lub dużego biustu, małego lub dużego brzucha, małego lub dużego tyłka i innych takich małych lub dużych... zmiany rękawów, wszywanie podszewki, rady o sprzęcie - rodzaje nożyczek itp.

Ciekawa jestem, czy w Polsce też ta publikacja się ukazuje? Nie doszukałam się jakoś informacji o tej gazecie.

Przykładowa strona o konstrukcji i dopasowywaniu wykroju.

Guzik... z pętelką ;)

Wszystkie zdjęcia są skanami z magazynu Burdy.