Lot numer 6582 Linii Butterick... Czy leci z nami pilot?

Po pierwsze... Nigdy nie wierz tabelkom. Tabelki kłamią. O czym rzecz jasna po raz kolejny przy swej sklerozie zapomniałam. Wykrój Butterick 6582 model A albo i C, rocznik jak w mordę strzelił 1960. Szyło mi się prawie bez niespodzianek. Prawie czyni ogromną różnicę... 

Dowód rzeczowy, że co planowałam, to zrobiłam.

Pomijam debilizm związany z wiarą, że to co jest w tabelce, porównane ze świeżo zmierzonymi własnymi gabarytami będzie zgodne. Zaćmienie owo skutkowało rzecz jasna zmniejszaniem sukienki. Pominę też fakt, że jedna część wykroju zaginęła  w niewyjaśnionych okolicznościach. Odnalazła się zrolowana pod Frankiem. Podobnie jak rozcinacz do nitek i kilka szpilek przechwyconych na magnetycznego klucza. W ogóle też nie wspomnę, że igła złamała się nad wyraz efektownie jedną częścią strzelając mnie w ramie, a potem znikając w czasoprzestrzeni. Dzięki latającej igle otrzymałam dwie bardzo pożyteczne przesłania:
1. Nie trzymaj nosa, twarzy i oczu za blisko maszyny, względnie zaopatrz się w okulary ochronne, a najlepiej maskę spawalniczą.
2. Ścieg fastrygowy na maszynie nie współpracuje ze stopką do wszywania zamków. Fastrygując uprzednio zamek niesmialo  skryty w pierwszym momencie zapomniałam zmienić ustawienia. Przy stopce do zamków i tym ściegu igła tłukła w metalową część stopki, a nie dziurę.
Nie dziwota, że się rozpękła. Przez swe gapiostwo i niewiedzę zabiłam igłę... Świeć panie nad jej duszą.. To była dobra igła...


Sukienka wyszła...  dosyć dobrze. Zrezygnowałam z oryginalnych kokardek, które wycięte zgodnie z zapodanym szablonem wydawały mi się duże, a nawet baardzo duże, a nawet bardzo, bardzo duże. Jakoś nie  widzę się w roli dwuwirnikowego CH-47 Chiook względnie KA-25.  Najpierw będzie widać kokardki, a potem mnie. No i jak toto upchnąć pod dopasowany sweterek albo żakiet?  I tak oto po zdemontowaniu śmigieł względnie wirników z modelu A zrobił się C. Tu proszę bardzo widok na owe śmigło naramienne uwiecznione w procesie twórczym. Doszywać czy zostawić bez?

Jak patrzę na zdjęcie, to nawet mi się podoba. Jak patrzę na Lolę z przyszpiloną kokardką to już mniej.

Żeby nie było, że tak się w te szarości owijam  i boję się kolorów to prezentuje na  sukience satynowe kwiatuszki co to je tworzę hurtem. Przyszpilone tymczasowo w celach ekspozycji.

 Pożytkuję je jako ozdoby  spinek do włosów (rewelacyjnie sprawdzają się przy  TAKIM koczku),  zawieszki sweater guard, albo broszki. Często je rozdaje po ludziach. Jeszcze częściej gubię  :) Poza tym mam obsesję wykorzystywania wszystkich skrawków i ścinków (pewnie kolejna post PRL-owska przypadłość).  Też tak macie? Żeby nie zmarnować ani kawałka...  Znalazłam nawet zastosowanie dla tych maluteńkich - wypcham nimi poduszki, albo legowisko dla Franka.
A tak prezentuje się  magic-kopter na Loli.

Materiał to jakieś elastyczne coś. Świetnie się prasuje. Jak widać gniecie równie łatwo :(  Dodam, że sukienka była tuż po prasowaniu.

Zostawiam Was z wpisującą się w lotnicze akcenty piosenka uwielbianego drzewiej przeze mnie Lady Pank. Ten tekst  Mogielnickiego  z różnych powodów jest szczególnie ważny, aktualny i taki... niejednoznaczny... No dobrze.... to  teraz  już.. odlatuje...

PeSa... Swego czasu w moim aeroklubie krążył taki oto lotniczy dowcip:

Pyta się jeden pilot drugiego pilota:

- Daleko mieszkasz?

- Eeeeeee nie... Jakieś dziesięć minut LIM-em