Obserwatorzy

klauzula bezpieczeństwa

Wszelkie mądrości, bzdety i złośliwości na tym blogu, o ile nie zaznaczyłam inaczej podając źródła są moim wymysłem, a nawet własnością. Te niedoświetlone i kiepskie foty też. Zdjęcia z Burd, innych gazet czy książek (o ile nie podaję źródła), są skanami materiałów będących w moim posiadaniu.

Jeśli masz ochotę coś sobie przywłaszczyć to droga wolna. Razem z nimi przygarniasz część moich problemów, traum i niedoświetlenia.

Online

poniedziałek, 14 marca 2016

Czacha dymi czyli gumowy młoteczek potrzebny od zaraz

Jak to pisał Jan Parandowski "na początku był chaos". U mnie trwa do dzisiaj. Zacny pomysł roprawiania się z resztkami włóczek i nienoszonymi swetrami wprowadzić w życie postanowiłam prując granatowy sweter (którego rękawy dziwnym trafem wyszły za krótkie  a na sztukowanie nie było ni centymetra włóczki) oraz leciwą kamizelkę pamiętającą prahistorię czyli  czasy polskie.

Wizja "razem zamkowego" została wprowadzona w życie. Szło pięknie. Z robótki byłam zadowolona. Z żakardu byłam zadowolona. Ze swetra byłam zadowolona. Z siebie byłam zadowolona. Nic to, że cusik wielgachny mi się ten udzierg wydawał. Zadowolona cała, dziergałam dalej.

 Przy każdej wątpliwości sprawdzałam wyliczenia z próbką, a że wszystko się zgadzało, więc  śmigałam dalej. Po zamknięciu obu przodów i możliwości przymierzenia w końcu swetra do siebie nastała chwila prawdy. Wyprodukowałam cudnej wielkości chomąto za duże przynajmniej o pół przodu. Może bym ten "wery ołwer sajz" zostawiła gdyby nie drobiazg, że na kontuowanie tego WIELKIEGO dzieła nie miałam na tyle włóczki. Chwyciłam za centymetr i próbkę... wszystko się zgadza... No to co jest?
Z bólem wprost proporcjonalnym do radości tworzenia sweter sprułam. Co się stało pytacie? Ano, próbka była wyliczona dobrze, ale zdejmując swoje wymiary musiałam być ślepa, pijana i jeszcze ubrana w futro, bo radośnie dodałam sobie w obwodach po 20 centymetrów z okładem. Kochanego ciała może i nigdy nie za wiele, ale na materię to niestety tak nie działa. Włóczka nie guma się nie rozciągnie - gumowy młoteczek w łeb raz.
Udzierg dużo za duży w trakcie tworzenia. 


Drugie stuknięcie przyszło przy kapturze. Wyszedł za duży. Nie to, że mam coś przeciwko takiemu stylowi Robin Hooda z Sherwood, tyle że wraz z gumowym młoteczkiem nad głową zawisło mi widmo braku włóczki na wykończeniowe plisy. Kolejne prucie zaliczone.

Wersja z kapturem rodem z Robin Hooda. 


Sądzicie, że to koniec. A skąd. Kolejne uderzenie, acz lżejsze, bo i prucia było mniej  nastąpiło przy prostej jak konstrukcja cepa plisie. Zrobiłam ją ściegiem francuskim na za małych drutach i efekt był taki, że ściągnęła mi ona cały przód. Aj, nieładnie, nieładnie. Prucie po raz trzeci. Kolejną zrobiłam ściągaczem. Troszkę sterczy, ale ma to ten plus, że kaptur przylega do szyji. Gdybym wszyła zamek ciut wyżej byłby prawie golf. Gdyby... gdyby... Gumowy młoteczek puk puk.


Sweter wyszedł cieplutki. Mógłby być dłuższy, ale... jak się dzierga z odzysku, to  ilość włóczki determinuje rozwiązania. Mogłam zrobić bez kaptura, ale  zaparłam się, że chcę go mieć. W sumie, mimo całej tej komedii pomyłek - jestem zadowolona.

Naiwnie sądziłam, że wystawienie Loli na wiosenne słońce wpłynie na jakość zdjęć. Nie wpłynęło jak widać.



Detal na motyw żakardowy, którego chyba nie bardzo widać na pozostałych zdjęciach.

Kieszeń. Mało, a cieszy. 


Dumna jak nadmuchana helem pawica odziałam się w ów sweter do pracy. Nie omieszkałam zaznaczyć, że sama go własnymi "rencami" wykreowałam. Wiecie co usłyszałam?
- dzierganie jest dla starych ludzi albo zamkniętych w domu dla psychicznie chorych,
- jestem 50 lat wstecz, bo teraz nikt normalny nie dzierga - idzie do Zeemana czy Wibry (gówno shopy sprzedające taniznę jednorazowego użytku) i kupuje,
- nie mam nic do roboty, to mogę marnować czas. W końcu nie mam dzieci, a sprzątać mogę raz w tygodniu (powiedział szef firmy obrastającej kurzem, który jako jedyne hobby wizytuje żarłodajnie). Przy okazji gdyby ktoś chciał się dowiedzieć co można zobaczyć w Scheveningen to z jego relacji wynika: budę z ogromnymi frytkami, knajpę z kawą (skandal - 2,80E za kawę!) oraz restaurację, w której żarli małże i ryby. Cóż... tu nawet gumowy młotek nie pomoże. Nie wiem czy młot pneumatyczny by dał radę. Może jedynie... lewatywa i płukanie żołądka jako zalecał lekarz w Szwejku.



To pisałam ja - nudząca się, stara kobieta w zakładzie psychiatrycznym.  Ale, ale... nie jestem sama. Mam szalone towarzystwo:



Ktoś dołączy do klubu zamotanych szaleńców? Uprzejmie informuję, że szycie też jest marnowaniem czasu ;)


22 komentarze:

  1. Ja z chęcią dołączę do Klubu zamotanych szaleńców.

    Większość korporacyjnych i niekorporacyjnych, w moim wieku, starszych i młodszych też uważa, że lepiej się obkupić gdzieś tam, niż marnować czas na dzierganie i szycie
    Tragedia z tymi ciuchami. Piorę córce bluzę ( nie z Pepco), a ona się mechaci.
    Ale muszę napisać o sweterku.
    Bardzo, ale to bardzo mnie się on podoba. Ubierałabym go na 100%. Mistrzyni Ty moja.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo, bardzo dziękuję! Obiecywałam sobie, że jak sweter mi wyjdzie, to w nagrodę kupię sobie porządne druty KnitPro, bo te które mam to dzierganie z niespodzianką :)

      Przydzielam honorowe członkostwo klubu szalonych :)

      Najgorzej jak ludzie uważają czytanie, chodzenie do teatru, kina czy oddawanie się innym pasjom to strata czasu. Nie każdy to Ferduś Kiepski czy AL Bundy :)

      Usuń
  2. A niech mnie..., czytałam Cię jak klasyczny kryminał! no i zakończenie godne królowej suspensu, ...ale jestem zaskoczona i wkurzona komentarzami w pracy. Ten sweter jest przepiękny:))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki! Cieszę się, że czaszkowy nie tylko mnie się podba :)
      Akurat ten komentarz to Pan Pikuś :)

      Usuń
  3. Ja już niejednokrotnie słyszałam:
    - Tobie to musi się w życiu nudzić...
    A tu właśnie przeciwnie, tyle mam do zrobienia, tyle jeszcze ciekawszych rzeczy, że nie mam czasu na głupkowate znajomości. Wolę być stara.

    Fajne dziergadło. I, biorąc pod uwagę historię powstania - przez trudy do gwiazd. Ekskluzywna sztuka.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Serdecznie dziękuję!
      Wydaje mi się, że ludzie, którzy nie mają żadnych zainteresowań nie są w stanie zrozumieć, że można coś robić po prostu dla czystej przyjemności i zasady "bo potrafię".
      I ta tendencja równania wszystkich do poziomu betonu.

      Usuń
    2. Święte słowa :) Sweter jest piękny !!! ja też chcę do klubu. Pozdrawiam

      Usuń
    3. Bardzo dziękuję! Kasiu, dla Ciebie jako Mistrzyni szycia - spacjalana loża :)

      Usuń
  4. Mało kto zauważa ,że nie dość ze masz kupę radości z tworzenia, nie dość że masz co nosić to głowa wypoczęła i oszczędzasz na psychoanalityku.
    Co do szycia i dziergania jako marnowanie czasu mam dwoje dzieci, spory teren do sprzątania kota królika i ogród do zaopiekowania. Faktycznie nie mam co robić, he he . Za to nie marnuję czasu na plotki , durne seriale i parę innych czasozjadaczy.
    Co do twego szefa- u mnie kawa jest droższa, a jemu doliczyłabym jeszcze ze trzy razy tyle napiwku.
    A teraz będę sie rozwodzić nad swetrem- jest piękny, wspaniały, chciałoby się wskoczyć, okryć głowę i juz nie ściągać. Zwłaszcza dziś gdy za oknem biało.
    Skąd ten wzorek żakardu? bo zamierzam podrobić, uprzedzam lojalnie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wielkie dzięki. Dopisuję Cię do klubu "marnujących czas" :)
      Mnie się zdarza oglądać seriale przy "drutowaniu", albo słuchać audiobooków, więc widać marnuję czas podwójnie.
      Wzór chyba wygrzebałam na pinterest, ale nie jestem pewna, bo mam kupę zapisanych wzorów i nie zawsze wiem skąd je wzięłam. Poszukam i podeślę Ci na emila :)

      Usuń
  5. Ja zacznę od swetra - komplement będzie oldschoolowy - klawy i w dechę Ci wyszedł! Warto było marnować czas na prucie, poprawianie i inne działania o charakterze "zaburzeń psychicznych, demencji starczej i nudy".
    I właśnie - ten młoteczek to raczej na te puste głowy z takimi poglądami. Skoro dziergam od dziecka, to jestem od zawsze stara-maleńka? Skoro prowadzę sklep i portal, a mam czas na dzierganie, to znaczy, że mam w domu brudno a kot wyje z głodu? Bo coś ucierpieć musi. Ech... Jak mnie denerwuje wciskanie ludzi w szufladki, bezrefleksyjne i robione z taką pewnością siebie, że aż z oburzenia mam ochotę warknąć. Ciekawe, czy oni widzieli kiedyś dziewiarki w jakiejś większej grupie... Ile jest tam starszych, ile w kaftanach bezpieczeństwa i ile w brudnych ciuchach, bo przecież jak nie sprząta, to i nie pierze.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Droga Agnieszko, dla Ciebie mam stanowiska prezesa klubu intensywnie zamotanych ;)
      Teorie mojego bosssssa chyba zacznę spisywać, bo niektóre to istne diamenty stanowiące (cóż mi innego pozostaje) kabaret doskonały, bo na żywo i w odcinkach ;)
      Bardzo dziękuję za komplement. Z Twoich ust liczy się... intensywniej :) Pozdrawiam.

      Usuń
    2. Mogę zostać - honorową prezeską i honorowo, ale mocno, mogę dzierżyć młoteczek i od czasu do czasu pukać jednostki oporne na myślenie :) a jak mnie ktoś zechce pozwać, to przecież nie jestem normalna, bo... dziergam :)))

      Usuń
    3. To chyba powinnam pomyśleć o jakimś nowym logo z motywem mag.icznego młotka i o jakimś wirtualnym przecięciu wstęgi. Na osobiste zapraszam do NL ;)

      Usuń
  6. Sweter cudowny! Bardzo mi się podoba :-)
    Ostatnio nic nie dziergam... za sweterki zabrać się nie mogę i jakoś tak... weny brak. Siedzę. Siedzę i gapię się w telewizor. Siedzę i gapię się w tablet i gram w durne gierki. I ile czasu zmarnowałam... Bo w końcu czas ma się na to na co chce się mieć czas, prawda...? A my mamy czas na dzierganie :-) Chociaż jeden rządek dziennie :-)
    Nie dyskutuję z ludźmi - niech sobie myślą, co chcą :-) Aż w końcu widzę zachwyt w oczach, bo jednak ... coś cudownego zrobiłam :-)))
    Cieszę się, że do Ciebie trafiłam :-)
    Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Serdecznie dziękuję! Też się cieszę, że do mnie trafiłaś, bo dzięki temu mogę zobaczyć jak ładne rzeczy tworzysz!
      Może czasem gapienie się telewizor też jest potrzebne. Byle nie za długo ;) A najlepiej przy okazji dziergania ;) Wena wróci. Jestem pewna.
      Pozdrawiam.

      Usuń
  7. Niniejszym jestem z ciebie dumna! Poważnie. Mi by się po pierwszym pruciu pewnie odechciało.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki :) Mnie się przeważnie też odechciewa, ale zdarza się, że zaprę się jak muł :D

      Usuń
  8. To ja się jeszcze tu zachwycę, we właściwym miejscu :) Bardzo udany sweter, moim skromnym zdaniem. Choć czacha jako motyw zdobniczy to nie moja bajka, ale tu zaskakująco dobrze się komponuje, a dobór włóczki dodaje oryginalności i przytulności. Brawa Ci się należą także za wytrwałość!
    Zgłaszam akces do klubu szaleńców :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Bardzo dziękuję!
      Zdaję sobie sprawę, że czaszka to dosyć kontrowersyjny motyw zdobniczy :)
      Witam kolejną członkinię klubu szaleńców :)

      Usuń